بال ِفرشتگانِ سحر را شکسته‌اند
خورشید را گرفته به زنجیر بسته‌اند
اما تو هیچ‌گاه نپرسیده‌ای که:
- مرد!
خورشید را چگونه به زنجیر می‌کشند؟
گاهی چنان درین شب ِتب‌کرده‌ی عبوس
پای زمان به قیر فرو می‌رود که مرد
اندیشه می‌کند :
- شب را گذار نیست!
اما به چشم‌های تو ای چشمه‌ی امید
شب پایدار نیست!
«هوشنگ ابتهاج»
نظرات شما عزیزان:
کد را وارد نمایید:
عکس شما
تبادل لینک هوشمند برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان ساحل ادب و آدرس samiapoor.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
تبادل لینک هوشمند 